Anesthesie machine, door Raphael Dubois op aanwijzingen van Paul Bert gebouwd,

V03777

Anesthesie-machine

Dubois, Raphael (Ontwerper)‎, Mathieu; Parijs (Maker)‎

1891 - 1891

'mfa 2406' 'MACHINE A ANESTHESIER/ Dr. Raphael DUBOIS/ Mélanges Titrés Méthode Paul BERT/ MATHIEU 113.Bd. St. Germain/ PARIS/ BREVETE SGDG N° 3,8'

Machine van metaal met glaswerk, houten handvat en rubber slang.Rubber verhard, glaswerk kapot. Incompleet. Volgens literatuur ca. 1891 vervaardigd. Ontwerp van Dubois op basis van de principes van Paul Bert.
In een soort hoedendoos werd een afgemeten hoeveelheid lucht gepompt en een vaste hoeveelheid chloroform geinjecteerd. Via een rubberslang werd het mengsel vervolgens naar een kapje op het gezicht van de patient geblazen. Door de zwengel te draaien herhaalde de cyclus zich en kreeg de patient een continue stroom anestheticum toegediend.

Hoogte: 48.5 cm
Breedte: 26.5 cm
Diepte: 28.5 cm

Anesthesiemachine
November 1878 introduceerde de Franse fysioloog en politicus Paul Bert een nieuwe methode voor het bereiken van anesthesie op basis van lachgas. Het probleem met lachgas was dat de patiënt alleen onder narcose raakte wanneer hij het gas puur inademde. Dus ging anesthesie hand in hand met verstikking. Bert stelde daarom voor de patiënt een mengsel toe te dienen van lachgas en lucht onder hoge druk. Omdat de patiënt op die manier toch voldoende lachgas binnen kreeg, raakte hij opnieuw onder narcose – terwijl het bloed voldoende zuurstof kreeg.
In 1879 opereerde de Parijse chirurg Labbé als eerste volgens Bert’s nieuwe methode. In een plaatstalen cabine werd eerst de luchtdruk opgevoerd van 75 tot 92 cm kwik. Daarna kreeg een twintigjarig, extreem nerveus meisje met een ingegroeide nagel via een kapje op het gezicht een mengsel toegediend van 85 procent lachgas en 15 procent zuurstof. Er volgde een geslaagde operatie die enkele minuten duurde en nadat het kapje was verwijderd kwam het meisje na een tikje op haar schouder probleemloos bij.
Andere operaties, met een narcoseduur tot 26 minuten, verliepen al even succesvol. Zelfs kwam er een mobiele drukkamer voor tien tot twaalf personen, een plaatstalen narcose-auto met patrijspoorten die van ziekenhuis naar ziekenhuis reed. Het enige probleem was dat de temperatuur binnen snel opliep zodat chirurgen en assistenten zich, zwetend als otters, tijdens het opereren van jassen en vesten ontdeden.
Later wierp Bert zich op chloroform. Met klem raadde hij chirurgen aan dat anestheticum toch vooral gecontroleerd toe te dienen, bijvoorbeeld via de hier getoonde anesthesiemachine. In een soort hoedendoos werd een afgemeten hoeveelheid lucht gepompt en een vaste hoeveelheid chloroform geïnjecteerd. Via een rubberslang werd het mengsel naar een kapje op het gezicht van de patiënt geblazen. Door de zwengel te draaien herhaalde de cyclus zich en kreeg de patiënt een continue stroom anestheticum binnen. Ook dit apparaat bereikte, net als de lachgas-drukcabine, slechts enkele ziekenhuizen. Bovendien liet de British Medical Journal fijntjes weten dat Bert paden betrad die J.T. Clover een kwart eeuw eerder al had bewandeld.

Barbara M. Duncum, 'The development of inhalation anaesthesia with special reference to the years 1846-1900' (1947), p.370-374, fig.104-105.
Uit het depot, Dirk van Delft: Narcose op wielen, Paul Bert (1833-1886)m pag. 32-34

Geschiedkundig Medisch Pharmaceutisch Museum; Amsterdam
Bert, Paul

10.5.0.0 Voorbereiding en narcose (onderwerp)
Paris; France (geografie)
Amsterdam; the Netherlands (geografie)

depot